Aktualności

To święto ma na celu uświadomić główne problemy ekologiczne naszych czasów oraz zachęcić do poszukiwania ich rozwiązań. Co zatem można zrobić dla Ziemi? Pracownicy i studenci Politechniki Lubelskiej, przychodząc na uczelnię w nieuprasowanych rzeczach w kolorze zielonym, pokazali, jak wyglądać schludnie, ograniczając użycie żelazka. Tego dnia również zaprezentowali drugie życie tworzyw sztucznych.

Ważny recykling

Wydarzenie rozpoczęło się w laboratorium 110 w „Rudym”. Na pokazy zaprosiło Koło Naukowe Inżynierii Polimerów CARBON wraz z Katedrą Technologii i Przetwórstwa Tworzyw Polimerowych.

W tym roku, mocniej niż zwykle, akcentowany jest problem zanieczyszczeń środowiska tworzywami sztucznymi. Tworzywa polimerowe termoplastyczne należą do materiałów powszechnie stosowanych w wielu gałęziach gospodarki ze względu na swoje właściwości. Są lekkie, wytrzymałe, odporne chemicznie, dają się łatwo kształtować, nie przewodzą prądu, dają się łatwo barwić. Ich niewątpliwą zaletą jest również wysoka podatność na recykling.

Jednak, jak zauważa dr inż. Aneta Tor-Świątek z Katedry Technologii i Przetwórstwa Tworzyw Polimerowych, ich powszechność sprawia, że tworzywa po wykorzystaniu stają się odpadem. – W większości są to zużyte opakowania lub odpady produkcyjne. Głównym problemem z punktu widzenia środowiska naturalnego jest nieświadomość użytkowników dotycząca właściwej i powszechnej segregacji odpadów tworzywowych. Wśród tworzyw polimerowych można wyróżnić coraz częściej stosowane materiały biodegradowalne oraz materiały syntetyczne z grupy termoplastów, które z powodzeniem można powtórnie i wielokrotnie wykorzystać do wyrobu podobnych lub zupełnie innych przedmiotów. Proces ponownego wykorzystania tych materiałów nazywamy recyklingiem materiałowym – wyjaśnia naukowczyni.

Pokaz obejmował prezentację procesów wprowadzenia odpadów tworzywowych do ponownego obiegu. – Pokazaliśmy recykling materiałowy polegający na rozdrabnianiu nożowym zakrętek polipropylenowych oraz rozdrabnianiu dwuwałowym butelek PET. Otrzymany recyklat został ponownie przetworzony w procesie wtryskiwania. W ten sposób powstały żetony do wózków sklepowych – informuje prof. Tomasz Garbacz z Katedry Technologii i Przetwórstwa Tworzyw Polimerowych.

Prasowanie jest bezsensowne?

Po prezentacjach wszyscy udali się na tereny zielone, gdzie czekały leżaki i ekologiczne truskawki. Najpierw jednak uczestnicy wydarzenia utrwaleni zostali na zdjęciu, jak tworzą zieloną wstążkę w ramach kampanii Zielona Wstążka #DlaPlanety.

„Dzień bez Prasowania” to inicjatywa Stowarzyszenia „EkoLubelszczyzna” oraz Koła Naukowego Pollub.my Marketing z Wydziału Zarządzania.

– Poprzedni dzień bez prasowania odbył się w 2019 roku. Odzew przerósł nasze oczekiwania. Podobnie jest w tym roku. Mam nadzieję, że nasza koncepcja się rozwinie. Już mam sygnały z uczelni z Wrocławia i Poznania, że dołączają do naszego eventu – nie kryje zadowolenia współorganizatorka akcji prof. Barbara Szymoniuk z Katedry Marketingu Politechniki Lubelskiej, prezes Stowarzyszenia „EkoLubelszczyzna”.

Jak zaznacza prof. Szymoniuk, nonsens prasowania widać w liczbach: – Mamy około 12,5 milionów gospodarstw domowych w Polsce. Do prasowania zużywamy energię o łącznej wartości aż 2,5 TWh, czyli 2,5 mln megawatogodzin! Łącznie średni koszt zużycia energii na prasowanie, poniesiony przez polskie gospodarstwa domowe w ciągu roku to 2,5 mld zł (ok. 6,85 mln dziennie) – podsumowuje pani profesor.

Dzień Bez Prasowania idealnie łączy się z ideą zamykania obiegu plastiku. Wiele tkanin i dzianin, które dobrze się prezentują bez prasowania, wytwarzanych jest z recyklatów tworzyw sztucznych. Przykładem mogą być produkty z recyklingu pustych butelek PET: tkaniny używane do produkcji namiotów lub toreb na zakupy, a także popularna dzianina o nazwie polar.

Ekologiczny kierunek

W tematykę Światowego Dnia Środowiska idealnie wpisuje się kierunek inżynieria recyklingu na Wydziale Inżynierii Środowiska.

– Kierunek ten powstał przy współpracy specjalistów z zakresu inżynierii środowiska, budownictwa, mechaniki i inżynierii materiałowej. Będziemy kształcić inżynierów, którzy wiedzą, jak efektywnie, a przy tym oszczędnie i racjonalnie korzystać z ograniczonych zasobów środowiska naturalnego, zmniejszając jednocześnie szkodliwy wpływ człowieka na to środowisko – zapewnia prodziekan ds. rozwoju dr inż. Aneta Czechowska-Kosacka, prof. uczelni.