Aktualności

To prawdopodobnie jedno z największych wyzwań stających przed architektami z Europy. Budynek, który trzeba było zaprojektować, stanąć ma w zachodniej części Afryki Subsaharyjskiej. Wyzwaniem był więc klimat i „dopasowanie” budowli do istniejącej zabudowy. Ale nie tylko. Centrum musi być wybudowane bez udziału wykwalifikowanych robotników, ciężkiego sprzętu i wielu materiałów, których używamy na co dzień.

W Senegalu mieszka blisko 18 mln ludzi. Zdecydowana większość z nich osiedla się w stolicy i największych miastach. W mniej zaludnionych obszarach wiejskich południowej części kraju problemem jest m.in. brak infrastruktury. Stąd pomysł, by zaprojektować Centrum Macierzyństwa, które może zostać tam wybudowane. Musi ono gwarantować najwyższe warunki higieniczne i sanitarne oraz komfort i bezpieczeństwo kobietom w ciąży, noworodkom, ale też personelowi medycznemu.

Parterowy budynek musiał być zaprojektowany w taki sposób, żeby umożliwiać jego wybudowanie przez społeczność lokalną bez udziału firm budowlanych i ciężkiego sprzętu. Ważna było też to, żeby konstrukcja wykonana została z lokalnych materiałów np. ziemi i drewna, których koszt nie byłby wyższy niż 70 tys. EUR. Żeby ułatwić zadanie projektantom, otrzymali oni ceny materiałów oraz zdjęcia domów stojących na senegalskich wsiach.

Stworzenia projektu podjęły się studentki Politechniki Lubelskiej Wiktoria Błasiak i Martyna Barabas współpracujące z mgr inż. arch. Olgą Skoczylas z Wydziału Budownictwa i Architektury.

– Nasz projekt został opracowany z poszanowaniem lokalnych tradycji i kultury oraz użyciem regionalnych materiałów, przy jednoczesnym wykorzystaniu nowoczesnych standardów medycznych i architektonicznych – opowiada Wiktoria Błasiak.

– Jednym z charakterystycznych elementów naszego projektu jest frontowa fasada budynku ozdobiona kolorowymi sznurkami. Nawiązują one do tradycyjnych technik tkackich, które są głęboko zakorzenione w kulturze Senegalu. Każdy sznurek jest unikalny i symbolizuje jedno nowo narodzone dziecko. Z każdymi nowymi narodzinami dodawany jest kolejny kolorowy sznurek, co sprawia, że fasada budynku staje się żywym, dynamicznym i rosnącym symbolem życia i nadziei – dodaje Martyna Barabas. – Inicjatywa ta ma na celu nie tylko uhonorowanie każdego nowego życia, ale także pokazanie społeczności, jak ważne jest wspieranie macierzyństwa i dbanie o zdrowie kobiet.

Istotnym elementem projektu są też dwa zbiorniki na deszczówkę, zbierające wodę spływającą z dachu, którą można wykorzystać minimalizując zużycie wody pitnej. Z kolei odpowiedni mikroklimat i komfort zapewnić ma też podniesienie drewnianej konstrukcji dachu.

Projekt na Centrum Macierzyństwa stworzony został w ramach konkursu architektonicznego Kaira Looro 2024. Praca studentek Politechniki Lubelskiej znalazła się wśród dwudziestu najlepiej ocenionych prac z całego świata.

– Jestem bardzo dumna z moich studentek, które włożyły ogromną pracę, aby tak wspaniały projekt mógł powstać – podkreśla mgr inż. arch. Olga Skoczylas.