Aktualności

Studenci II roku architektury Politechniki Lubelskiej podjęli się niecodziennego wyzwania. Zaopatrzeni w kule i balkoniki, symulatory wad wzroku i kombinezony geriatryczne oraz wózki inwalidzkie wyruszyli na kampus uczelni. Ich celem było dostrzeżenie trudności, z jakimi spotykają się osoby z różnymi niepełnosprawnościami oraz wskazanie potencjalnych rozwiązań eliminujących te bariery.

Podczas wyprawy studenci przyjrzeli się infrastrukturze. Skoncentrowali się na problemach, takich jak wystające progi, nierówności nawierzchni, niedostateczna informacja wizualna i dźwiękowa, a także na dostosowaniu wejść głównych do różnych obiektów. Cały czas dokumentowali swoje doświadczenia, tworząc zdjęcia, filmy oraz notatki, którymi dzielić się będą na zajęciach.

Dr inż. arch. Bartłomiej Kwiatkowski, kierownik Katedry Architektury Współczesnej podkreśla, że symulowanie niepełnosprawności i doświadczanie przestrzeni z tej perspektywy to doskonała nauka. Wspomina, jak razem z zespołem projektowym zastosował tę metodę podczas tworzenia projektu budynku Wschodniego Innowacyjnego Centrum Architektury Politechniki Lubelskiej. – Symulacje na wózkach inwalidzkich i za pomocą innych narzędzi pozwoliły nam zidentyfikować wiele błędów architektonicznych, które w inny sposób mogłyby pozostać niezauważone – mówi architekt.

Jak zaznacza wykładowca, istotnym aspektem zajęć z projektowania uniwersalnego jest również uwzględnienie potrzeb niepełnosprawnych intelektualnie, takich jak osoby z autyzmem czy zespołem Aspergera. – Stworzyliśmy w budynku specjalne zaułki, gdzie studenci mogą w ciszy odpocząć od bodźców zewnętrznych czy posłuchać w spokoju muzyki. Takie rozwiązania architektoniczne w pełni uwzględniają różnorodność potrzeb społeczeństwa – zauważa dr inż. arch. Bartłomiej Kwiatkowski.

Studentem, który założył kombinezon geriatryczny był Mateusz. – Poczułem się dokładnie tak, jak czują się schorowani seniorzy. W czasie noszenia kombinezonu wszystkie codzienne czynności stały się bardzo skomplikowane do wykonania. Miałem problemy z poruszaniem się, dużą trudnością było wchodzenie po schodach, schylanie się czy zawiązywanie butów – przyznaje Mateusz.

– Takie praktyczne zajęcia przygotowują studentów do tworzenia przestrzeni, które są dostępne, funkcjonalne i przyjazne dla jak największej liczby osób, niezależnie od ich indywidualnych potrzeb i umiejętności – podsumowuje mgr inż. arch. Damian Hołownia z Katedry Architektury Współczesnej.